"Een eigen kind is anders, let maar op"

Het werd zo vaak gezegd toen ik zwanger was. Het is niet waar, dat zei ik toen al en dat zeg ik nu nog harder.
Samen met de drie kinderen van Rik vorm ik al 7 jaar een gezin en Rock is 'de nieuwste aanvulling'.
Nu bewust geboren in het moederschap, 7 jaar geleden onbewust geboren in het (stief)moederschap.
Het enige verschil nu met toen is dat ik me nu verder heb ontwikkeld en ik me van zoveel meer bewust ben. Ik herken nu dat ik tijdens het (stief)moederschap al geraakt werd in overtuigingen op het moederschap. Ik heb het al die tijd niet onder ogen kunnen komen, ik had de kennis en wijsheid niet van nu. "Het zijn Rik zijn kids dus wat heb ik er nou over te zeggen".
Nu voel ik echter dat het mijn overtuigingen vanuit trauma zijn die zo dachten.
"Ik moet onzichtbaar op de achtergrond zijn"
"Ik ben niet leuk/actief genoeg"
Nu worden deze overtuigingen geraakt terwijl ik me er bewust van ben en ik er zonder oordeel naar kan kijken. Ik hoef me er niet mee te identificeren.
Doorleven, ja dat wel! De onzekere momenten ga ik door en die zijn areleaxed, maar daarna kan ik herkennen dat het een overtuiging is die gezien mag worden om te kunnen transformeren.
Nee het is niet anders; een kind 'van' jezelf.
Ik hou van Jahleesa, Troy en Beau even onvoorwaardelijk als van Rock. Met z'n 6 vormen we het gezin van nu. Het genieten ervan is nog precies hetzelfde als de afgelopen jaren, het spiegelen is niet anders, de triggers zijn precies hetzelfde, de liefde is precies hetzelfde.
Oh, leugen, er is 1 ding wel anders. Dat ben ik. Ik ben gegroeid, ik heb meer ervaring dan hiervoor, ik heb transformaties doorgeleeft.

With love