Er is een keuze

Als ik naar beneden loop richting de ring waar het stierenvechten plaats vind voel ik misselijkheid opkomen uit de aarde. We gaan erheen omdat we willen weten of onze vooroordelen kloppen, de cultuur leren kennen en eerlijk is eerlijk nieuwsgierigheid is ook aanwezig. Als ik de boel bekijk en bevoel merk ik meteen, hier is het niet fijn en als ik dichterbij de stierentrailer kom is het eerste wat ik zeg "deze stier is heel verdrietig". Het verdriet van de stier is groot. Evenals de onwetendheid van de mensen hier.
The game of anticipation is begonnen, het testosterongehalte vliegt de lucht in en je ziet al een aantal mannen zichzelf oppompen om in de ring te gaan staan.

In de hoek zie ik een jonge vrouw over haar nek gaan. Ik weet zeker dat ze de stier voelt, zelf lijkt ze zich daar niet bewust van.
Ik hou me een beetje aan de buitenkant van de menigde, niet wetende wat ik moet met de intensiteit van deze ervaring.
Rik neemt me mee om een crepe te halen, die overigens erg lekker was;). Wanneer we staan te wachten staan we bijna naast de trailer, inmiddels is het me duidelijk dat er meer stieren zijn, 1 verdoofd en 1 heel verdrietig, en allebei nog heel jong. Ik zie de mannen op het dak van de trailer, zij zorgen ervoor dat de stieren klaar zijn om de ring in te gaan. Ze liggen daar met een tevreden glimlach naar de menigde te kijken. Ik zie de machtstrijd plaats vinden, ik zie dat ze nog niet beter weten, ik zie dat het met de paplepel is ingegoten.

Na een ogenblik staan ze op en zie ik de stokken met punten opgepakt worden en tot m'n schrik ook een taser... ze beginnen te kloppen op de trailer en de stokken en taser gaan via de tralies naar binnen.
Terwijl ik dat zie wordt ik overspoelt door allerlei emoties van zowel mezelf als de stieren en ik voel vanuit mn yoni een schokkende energie door mn lijf, not the good kind. Misselijk, verdriet, mn benen verslappen en met wat bambi-ogen moeten zijn geweest kijk ik Rik aan.

De stieren hoor ik reageren met stoten tegen de trailer en ik wil alleen maar weg.
Terwijl ik rond loop spreek ik een berichtje in naar mn tribe sisters niet wetende hoe ik me hier doorheen moet priesteressen.
Wanneer ik helderheid voel ontstaan weet ik dat ik niet moet vluchten, ik ben hier met een reden. Ik voel mn sisters om me heen en uiteindelijk kom ik onder een boom te zitten. Met mn blote yoni op moeder aarde. Ik begin te zingen, ik begin licht-energie te zingen. Vanuit verbinding met de bron en moeder aarde voel ik kalmte in mn lijf ontstaan. Ik mag hier ankeren dat er een keus is. Ik zing totdat de klanken op zijn.

Thuis reinig ik mezelf nog even met salie en val ik in een diepe slaap.

With love