The rise of the Queen

Today was a mesy proces, a proces of a rising Queen.
Zwanger zijn en dat proces op je eigen wijze manier doorlopen/ervaren kan haar uitdagingen met zich mee brengen.
Gisteren middag kreeg ik enorme pijn in mn darmen, en toen dat vanacht niet weggegaan was hadden we toch wel een beetje kopzorgen toen we wakker werden. Onze baby is toch wel oke? Ja, die is oke, dat voel ik. En toch, the mind can play tricks.
Huisarts toch maar bellen. "Nee bij mij kun je niet terrecht, je moet naar de verloskundige", nadat ik de preek van de assistent te horen had gekregen over het belang ervan.
Verloskundige bellen, niet bereikbaar vandaag. Alleen voor spoedgevallen, dit is dat niet.
Toch weer getriggerd in mn gevoel van afwijzing.

SISTERS! Dat voelt goed.
Een sister zei, "Roos, spoel t van je af onder de douche, je doet het goed, ik stuur je straks t nummer van degene die mij hielp".
Dat is een goeie.
Onder de douche herinnerde ik me mijn kracht en zekerheid weer. Ik wist wat ik te doen had.
Een aantal sisters om hulp vragen en bij mezelf blijven.
Waar gaat de pijn in mijn buik over? Het gaat over de angst voor transformatie.
Een andere sister zei "Roos, je hebt het recht om je eigen pad te kiezen, schud alle projecties van anderen maar van je af".
Ja. Zo is het.

Rust ontstaat in mn lijf.
Maarja m'n mind is nog niet geheel gerust gesteld. Nadat ik met de verloskundige van m'n sister heb gesproken benader ik nog twee praktijken die ook geen tijd blijken te hebben.
Vermoeid en verdrietig, weer getriggert in afwijzing, laat ik me op bed vallen.
Mijn moeder belt, en laat me weten dat ik bij mezelf mag blijven. Dank, dat is zo. Voel me weer sterker.
En dan krijg ik nog de laatste bevestiging die me geheel gerust stelde. Een sister had gependelt voor me. "Niets aan de hand Roos, je chakra's mogen even uitgelijnt worden".
Dus. Meditatie gedaan, rust in mn lijf, vertrouwen in mn lijf, mind gerustgesteld. Pijn nog niet weg, maar komt goed.
Een Queen weet wat ze nodig heeft en vraagt daarom.

Was ik me bewust van the rising of the Queen? Nee hoor,  pas toen ik een post las van een sister.
Ben ik trots op mezelf? JA
Sta ik nog steeds achter mijn keuzes? JA

Ik zou mn zwangerschap willen beschrijven als een tribe-zwangerschap, want daar vind ik alle steun die ik nodig heb, en voorop gesteld het diepe diepe vertrouwen dat Rik van den Brink in mij heeft.

With love

Ps. Foto's by Anouk Pross van Goddess Photography