Verslaving 

Er werd mij gevraagd "wil je me helpen? Elke keer als het te veel is dan laat je mij dat weten"
Mijn reactie was "natuurlijk wil ik je helpen! Is goed, op mij kun je rekenen".
Echter merkte ik gaande weg dat ik ontzettend chagrijnig werd van het al maar in de gaten houden van het negatieve, het bouwde zelfs spanning op in mijn rug.
Daarnaast zag ik elke keer dat ik benoemde dat het te veel was de kras dieper worden, pijn verscheen in de ogen.
Ik besefte "dit is geen manier om te helen! Dit is alleen maar zout op de wond strooien".
Daar nog weer naast zie ik dat de verslaving verplaatst, dus vanuit meerdere hoeken is het vrij nutteloos om een tegenbeweging te geven. Ik zie dat de overtuiging "eens een verslaafde altijd een verslaafde" zo diep in het bewustzijn is gevestigd, het levert een leven in strijd op. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? We zijn hier om te helen, de tijd van strijd is over, zo voel ik.
Ik ging nadenken en filosoferen hierover en realiseerde me dat een verslaving de symptomen zijn van een heel diep weggestopt trauma.
Als we nou met verzachting hiernaar gaan kijken. Is het dan nodig om vanuit dwang en begrenzing van een verslaving af te komen? Of mogen we diep in onszelf gaan duiken om naar de werkelijke kern van de pijn te reizen zodat we kunnen helen? Geen symptoombestrijding maar de kern helen.
Als je het aan mij zou vragen is mijn antwoord met uitroeptekens de kern helen. En daar is geen strijd voor nodig. Daar is durf voor nodig om steeds weer een laagje pijn te helen, te transformeren naar liefde.
De focus mag verplaatsen, van de strijd met de pijnlijke verslaving naar het helen van het trauma.
"Ik moet stoppen met roken"
Word: "ik mag op onderzoek uit"
Ik ben ervan overtuigd dat als je begint met het onderzoeken, het reizen naar je trauma dat de verslaving oplost als sneeuw voor de zon.
Ik realiseer me de kwetsbaarheid van dit onderwerp, trust me, I know.
Toch voel ik het op deze manier, en ik voel er zoveel passie over. Ik zie een wereld in vrede, in alle lagen van bewustzijn, onszelf, de ander en het groter geheel.
En volgens mij is een van de stappen in vrede verzachting.

With love